در قانون اساسی جمهوری اسلامی افراد مسلح که قصد کشتن کسی یا ایجاد رعب و وحشت را دارند محارب هستند و اکثرا جزای آن ها به دار آویخته شدن است .اکثر اوقات محارب به کسانی اطلاق میشود که از سلاح گرم استفاده کنند.
اما این قانون در اوایل انقلاب به صورت خیلی جدید اجرا میشد به طوری که در چند مورد اعضای سازمان مجاهدین خلق(منافقین) به علت داشتن سلاح سرد ( چاقو ، تیز بر و...) محارب اعلام شدند و به دار مجازات آویخته .
اما حدود ده سال پیش وقتی یکی از خودکامگان لباس شخصی به نام سعید عسگر عضو فعال بسیج شهر ری با استفاده از سلاح گرم در حالی قصد داشت سعید حجاریان که یکی از فعالان سیاسی مطرح آن زمان بود را ترور کند ( که خوشبختانه موفق نشد ولی باعث فلج شدن و از دست دادن قدرت تکلم سعید حجاریان شد) دستگیر میشود.
سعید عسگر در یکی از دادگاه های نمایشی دوستان خود محکوم به پانزده سال حبس میشود( قابل توجه است کسانی که با سلاح گرم فقط تهدید کنند و به کسی ضرر جانی و مالی نزنند هم محارب هستند چه برسد به این دژخیم که اقدام به تیر اندازی هم کرده) و حکم محارب نمی گیرد.
همین مجازات نصف نیمه کمی مردم را دل خوش کرد که شاید دولت در سدد مفابله با این دیو صفتان بر آمده و به طور شگفت آوری سعید عسگر بعد از یک ماه فقط با یک تعهد معمولی از زندان آزاد میشود و دیوصفتان هم قطارش برای او در شهر ری جشن میگیرند.
آیا این است عدالت اسلامی ؟؟؟
آیا این است برابری و برادری ؟؟؟
آیا این است پایپندی به قانون اساسی؟؟؟
این هم یکی از داستان های مشابه است . مانند هزاران داستان دیگر مثل مجازات یک سرباز وظیفه برای دزدی یک ریش تراش در مقابل جنایات هیجده تیر .
یا مانند همین بازداشگاه کهریزک که فقط دو گروهبان معمولی مصوبان آن همه جنایت شناخته شدند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر