ایاسون آتاناسیادیس خبرنگار انگلیسی یونانی تبار پس از آزادی از زندان اوین و بازگشت به آتن، در ۲ مصاحبه با اسوشیتدپرس و نشریه دنیای کوچک گفت که در 18 روز بازداشت در زندان اوین (بخش 209)، اکثراً با چشمان بسته در سلول انفرادی 1.5 متر در 2.5 متر بدون پنجره که چراغش دائم روشن بوده به اتهام جاسوسی تحت بازجویی بوده است. آتاناسیادیس، 30 ساله که فارسی هم صحبت می‌کند، یک خبرنگار آزاد است که از سال‌ها پیش برای واشنگتن تایمز کار کرده است. وی گفت که هنگام حرکت به سمت پروازش برای خروج از ایران در فرودگاه تهران مردان لباس شخصی و مسلح وی را بازداشت کردند و زمانی که او تلاش می‌کرد مسافران دیگر را از بازداشت خود آگاه کند، آنها به او مشت زدند و او را روی زمین انداختند. در این میان یک زن آمریکایی که در آن‌جا حضور داشت مشخصات او را نوشت و بعد از خروج از ایران به محل کار وی در واشنگتن خبر داد.
گزیده ای از نکات مصاحبات وی:
راهروهای زندان اوین از کسانی که در جریان تظاهرات 12 ژوئن (22 خرداد) بازداشت شده بودند پر بود. برخی افراد روی زمین به ردیف نشسته بودند و برخی پشت میزهای کوچک در راهروها بازجویی می‌شدند زیرا اتاق‌های بازجویی از بازداشت‌شدگان پر شده بود. او فریاد بازجوها و گاهی هم صدای سیلی را از راهرو می شنید. بازجویی خود وی در مجموع ملایم بوده به‌جز یک مورد که به صورت او سیلی زدند.
بازجویان به عنوان مدرک رفتار مشکوک، یک عکس سال 2005 از وی را در حال گفتگو با یک دپیلمات انگلیسی به وی نشان دادند. همچنین لیست پیامکهای تلفن همراهی را که قرض گرفته بود که ظاهراً پیامکهای عاشقانه بین دو نفر بودند را به وی نشان دادند!
در سیستم امنیتی ایران حتی اگر به یک نفر مشکوک هم شوند وی را زندانی و بازجویی می‌کنند.
من چون خارجی بودم و پس از آزادی میتوانستم شرایط داخل زندان را بازگویی کنم رفتار نسبتاً خوبی (مخصوصاً توسط یکی دو نفر از بازجویان) با من شد ولی برای ایرانیانی که حمایت خارجی پشت آنها نیست بسیار نگرانم و دعا میکنم. بنظر من با هیچ انسانی نباید صرف "عقایدش" اینگونه رفتار کرد.
گزیده ای از نکات مصاحبات وی:
راهروهای زندان اوین از کسانی که در جریان تظاهرات 12 ژوئن (22 خرداد) بازداشت شده بودند پر بود. برخی افراد روی زمین به ردیف نشسته بودند و برخی پشت میزهای کوچک در راهروها بازجویی می‌شدند زیرا اتاق‌های بازجویی از بازداشت‌شدگان پر شده بود. او فریاد بازجوها و گاهی هم صدای سیلی را از راهرو می شنید. بازجویی خود وی در مجموع ملایم بوده به‌جز یک مورد که به صورت او سیلی زدند.
بازجویان به عنوان مدرک رفتار مشکوک، یک عکس سال 2005 از وی را در حال گفتگو با یک دپیلمات انگلیسی به وی نشان دادند. همچنین لیست پیامکهای تلفن همراهی را که قرض گرفته بود که ظاهراً پیامکهای عاشقانه بین دو نفر بودند را به وی نشان دادند!
در سیستم امنیتی ایران حتی اگر به یک نفر مشکوک هم شوند وی را زندانی و بازجویی می‌کنند.
من چون خارجی بودم و پس از آزادی میتوانستم شرایط داخل زندان را بازگویی کنم رفتار نسبتاً خوبی (مخصوصاً توسط یکی دو نفر از بازجویان) با من شد ولی برای ایرانیانی که حمایت خارجی پشت آنها نیست بسیار نگرانم و دعا میکنم. بنظر من با هیچ انسانی نباید صرف "عقایدش" اینگونه رفتار کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر